“Yetimlere mallarım verin. Pisi temizle değiştirmeyin. Onların mallarını kendi malınıza katıp yemeyin. Bu büyük bir günahtır. Yetimler konusunda adil olamamaktan korkarsanız beğendiğiniz kadınlarla evlenin. ”
Zührî’den nakledilmiştir: Urve İbn Zübeyr şöyle anlatırdı:
Aişe’ye “Yetimler hakkında adil olamamaktan korkarsanız beğendiğiniz kadınlarla evleniniz” ayetini sormuştum.
“Bu, velisinin koruması altında bulunan yetim kızdır. Velisi, güzelliğinden ve malından dolayı onunla evlenmek ister, ancak emsali olan kızların hak ettiği mehirden daha az vermek ister. Bu sebeple veliler, onlara ödeyecekleri mehir konusunda adil olamamaktan korktuklannda onlarla evlenmeleri yasaklanmış ve başka kadınlarla evlenmeleri istenmiştir.”
Aişe radıyallâhu anh diyor ki: Bu ayet indikten sonra insanlar Allah Resûlü’ nden sallallâhu aleyhi vesellem fetva istediler. Bunun üzerine “Senden kadınlar konusunda fetva istiyorlar. De ki: Allah onlar hakkında size fetva veriyor… ayetini indirildi. Allah bu ayette şunu açıkladı: Yetim kız, güzel ve zengin olduğunda insanlar onunla evlenmek istiyorlar, ancak emsal mehrini vermiyorlar. Malı az olup güzel olmadığında ise onu bırakıp başka kadınlar arıyorlar. Arzulamadıklarında ondan yüz çevirdikleri gibi evlenmek istediklerinde de mehrini tam ödemeden ve hakkını vermeden onunla evlenmeleri caiz değildir.”