“ … Bunun üzerine Allah Resûlü sallallâhu aleyhi vesellem yüreği titreyerek korku içinde döndü ve eşi Hatice bt. Huveylid’in yanına giderek “Beni örtünüz, beni örtünüz” dedi. Korkusu gidinceye kadar onu örttüler.
Sonra Hz. Peygamber başından geçenleri Hz. Hatice’ye anlatarak: “Kendimden korktum” dedi. Hz. Hatice: “Hayır, Allah’a yemin ederim ki, Allah seni asla utandırmaz.
Çünkü sen akrabana bakarsın, işini görmekten aciz olanların yüklerini çekersin, yoksula verir, hiçbir şeyi olmayana bağışta bulunursun, misafiri ağırlarsın, bir felakete uğrayana yardım edersin” dedi.
Bundan sonra Hz. Hatice, Hz. Peygamber’i sallallâhu aleyhi vesellem alıp amcasının oğlu Varaka b. Nevfel b. Esed b. Abdüluzza’ya götürdü. Bu zat, cahiliyye zamanında Hristiyan olmuş bir kimse olup İbranice yazıyı bilir ve Incil’den de bazı şeyleri İbranice okur-yazardı.
O sırada Varaka gözleri sonradan görmez hale gelmiş bir ihtiyar idi. Hatice Varaka’ya: “Amcamın oğlu! Dinle bak, yeğenin neler söylüyor” dedi. Varaka: “Yeğenim, ne oldu, hayırdır?” diye sordu. Hz. Peygamber başından geçenleri anlattı….”
Açıklama:
Uzunca olan bu hadisin konumuzla alakalı olan kısmına baktığımızda Hatice annemizin yaşlı olan bir akrabasının tecrübesine başvurduğunu görüyoruz. Yaşlı olan insanlar tecrübe birikimine sahiptirler. Bu tecrübelerini kendileriyle birlikte toprağa gömmek istemezler. Kendilerinin tecrübesinden faydalanmak isteyen bir genci gördüklerinde mutluluktan uçarlar… Henüz atıl hale gelmediklerinin kanısına varmış olurlar.
Bu sebepten bildiğimiz konularda bile kendilerinin fikrine danışmamız onları çok fazla mutlu edecektir.