(Ensar’ın mevlası Buşeyr İbn Yesar’dan rivâyete göre), Râfi’ İbn Hadîc ile Sehl İbn Ebi Hasme kendisine şu hadisi nakletmişlerdir: “Abdullah İbn Sehl ile Muhayyisa İbn Mesud, Hayber’e gittiler. Hurmalıklar arasında her biri bir tarafa ayrıldı. Daha sonra Abdullah İbn Sehl öldürüldü. Abdurrahman İbn Sehl ile Mesud’un iki oğlu Huvayyisa ile Muhayyisa Peygamber sallallâhu aleyhi vesellem’e gelerek arkadaşları Abdullah İbn Sehl’in durumu hakkında konuştular. Gelenlerin yaşça en küçükleri olan Abdurrahman söze başlayınca, Peygamber sallallâhu aleyhi vesellem: Büyük olana sözü bırak, buyurdu. (Ravilerden) Yahya: Yaşça büyük olan konuşsun buyurdu, dedi. Sonra arkadaşlarının durumu hakkında konuştular.
Peygamber sallallâhu aleyhi vesellem: Öldürülen bu adamınızın yahut arkadaşınızın diyetini hak etmek için aranızdan elli kişi (Hayberliler öldürdü diye) yemin eder mi, buyurdu. Onlar: Ey Allah’ın Resûlü, bu görmediğimiz bir iştir, dediler.
Allah Resûlü: O zaman Yahudiler arasından elli kişi yemin ederek sizin onu öldürmediğinizi söyleyip, kanından beri olduklarını belirtsinler, buyurdu.
Onlar: Ey Allah’ın Resûlü, onlar kâfir bir topluluktur diye cevap verdiler. Bunun üzerine Resûlullah -sallallâhu aleyhi vesellem- kendi tarafından onlara diyet ödedi.”
Sehl dedi ki: “Ben o develerden bir dişi deveye yetiştim. Sahiplerine ait olan bir ağıla girdim, o deve beni ayağıyla tekmeledi.”