Ebu Hureyre’den rivayete göre “Bir adam çokça yemek yerdi. Müslüman olduktan sonra çok az yemek yemeğe başladı. Bu durum Peygamber sallallâhu aleyhi vesellem’e aktarılınca o: mü’min tek bir bağırsak için yer, kâfir ise yedi bağırsak için yer, diye buyurdu.”
Açıklama:
Mü’min kimsenin dünyadan az nasip almak istemesi dolayısıyla o tek bir bağırsak için yemek yer. Kâfir ise dünyaya şiddetli şekilde bağlı ve istekli olduğundan, çokça dünyalığa sahip olmak istediğinden yedi bağırsak için yer (gibidir). Yoksa maksat gerçek manasıyla bağırsaklar da değildir, özel olarak yemeğin miktarı da değildir. Maksat sadece birisinin dünyadan az bir şeyler almaya çalıştığını, diğerinin ise olabildiği kadar çok almaya gayret ettiğini anlatmaktır. Sanki dünyayı ele geçirme isteğini yemek ile bunun sebep ve yollarını da bağırsaklar ile ifade etmiş gibidir. Aradaki ilişki de açıkça anlaşılmaktadır.
Maksadın, mü’minin çok yemek yemenin, kâfirin niteliği olduğunu bilmesi halinde az yemek yemeye teşvik edilmesi olduğu da söylenmiştir. Çünkü mü’minin kendisi kâfirin niteliğine sahip olmaktan nefret eder. Çok yemek yemenin kâfirlerin niteliğinden olduğuna yüce Allah’ın şu buyruğu da delil teşkil etmektedir: “Kâfirler ise, onlar faydalanırlar ve davarların yediği gibi yerler.”
Et-Tîbî dedi ki: Sözün özü şudur: Zühde yönelmek ve açlığı giderecek kadarına kanaat göstermek tutkusu, kâfirin aksine mü’minin şanındandır. Eğer bu niteliğe uymayan bir mü’min ya da bir kâfir bulunacak olursa bundan hareketle hadisin tenkidi cihetine gidilemez.