Cabir radıyallâhu anh rivayet olunan bir hadiste olayı şöyle anlatır:
“insanlar kendilerine izin verilmediği için Hz. Peygamber’in kapısında bekledikleri bir sırada Ebu Bekir radıyallâhu anh geldi izin alarak içeri girdi. Ardından da Hz. Ömer çıkageldi o da izin alıp Resûlullah sallallâhu aleyhi vesellem’in yanına girdi. O sırada Hz. Peygamber etrafında eşleri olduğu halde sessiz bir şekilde oturmaktaydı. Hz. Ömer “Vallahi Peygamber’le konuşup O’nu güldürecek bir şey söyleyeceğim. Büyük ihtimalle de O gülecektir.” diyerek şöyle söyledi: “ Ey Allah’ın Resulu! Hanımımın benden bir şey isteyip de benim onun sesini nasıl kestiğimi bir görseydin!” Hz. peygamber Hz. Ömer’in bu sözlerine dişleri görünecek şekilde güldü ve “Şu eşlerim de etrafıma toplanmış gördüğün gibi benden bir takım isteklerde bulunuyorlar.” dedi. Hem Hz. Ebu Bekir hem de Hz. Ömer bu söz üzerine kızları olan Hz. Peygamber’in eşleri Aişe’ye ve Hafsa’ya çıkıştılar ve Hz. Peygamber’den gücünün yetmediği bir takım isteklerde bulunmaları sebebiyle onları azarladılar. Hz. Peygamber’in eşleri Resûlullah -sallallâhu aleyhi vesellem-’den sahip olmadığı bir şeyi istemediklerini ifade ettiler. Bu olay üzerine Hz. Peygamber yaklaşık bir ay eşlerinden uzak durdu ve sonunda Ahzap suresinin 28 ve 29. ayetleri indi.
Bu ayetler üzerine Hz. Peygamber ilk olarak Hz. Aişe’ye “Ey Aişe! Sana bir hususu açmak istiyorum. Ama bu konuda, ailene danışmadan acele karar vermeni de istemiyorum.” dedi ve ilgili ayetleri okudu. Hz. Aişe Hz. Peygamber’in bu sözüne “Bu konuda aileme danışmama ne gerek var ey Allah’ın Resulu. Elbette ben Allah’ı, Resûlü’nü ve ahiret yurdunu tercih ediyorum.” diyerek cevap verdi ve Hz. Peygamber’den bu sözlerini diğer eşlerine anlatmamasını istedi. Sonunda Hz. Peygamber bütün eşlerinin aynı cevabı verdiğini ifade ederek şöyle buyurdu: Allah beni baskıcı ve zorba biri olarak değil öğretici ve kolaylaştırıcı olarak göndermiştir.”
Açıklama:
Peygamber Efendimiz sallallâhu aleyhi vesellem ile eşleri Allah hepsinden razı olsun arasında geçim konusunda da anlaşmazlıklar olmuştur. Hanımları Resûlullah’a gelip nafaka ve dünya hayatının metaından istemişlerdi. Nebi sallallâhu aleyhi vesellem’in yanında ise hiçbir şey bulunmuyordu ve eğer bulunsa onlara karşı cimrilik yapacak değildi.
[1] Ey Peygamber! zevcelerine de ki: “Eğer dünya hayatını ve onun zinetini istiyorsanız, gelin size bağışta bulunayım ve sizi güzellikle salıvereyim. Yok eğer Allah’ı resulunü ve ahiret yurdunu istiyorsanız (biliniz ki-: muhakkak Allah, içinizden güzel davrananlara büyük bir mükafat hazırlamıştır.”