Peygamber Efendimizin Hayatı Ve Hüzün Yılı en önemli dönemlerden biridir.Peygamber Efendimizin Hayatı Ve Hüzün Yılı Berzenci Mevlid-i Şerifinde bize anlatılmıştır.
Peygamber Efendimizin Hayatı Ve Hüzün Yılı şu şekildedir;
Bi’setin onuncu yılında Ebû Tâlib şevvalin yarısında vefat edince, onun ölümüyle musibet (ve sıkıntı) büyüdü.
Ardından üç gün sonra da Hadîce(nin vefatı) onu izleyince artık bela (ve sıkıntılar) Müslümanlar üzerine kuvvetli kulplarını sıkıca sağlamlaştırdı.
Kureyş de Rasulüllâh Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem’e her türlü eziyeti uyguladı.
O sırada Rasulüllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem) Sakif Kabîlesi’ni (İslam’a) davet etmek için Tâif’e gitmeyi kastetti.
Fakat onlar, onun davetine icabet etmeyerek kendisini güzel ağırlamadılar.
Üstelik sefihleri ve köleleri ona musallat ettiler, onlar da çirkin (ve kötü konuşan) dillerle ona hakaret ettiler.
Hatta kendisine taşlar attılar ve bu nedenle iki ayağında bulunan nâlin-i şerifleri kanlara boyandı.
Sonra üzüntülü bir halde Mekke’ye dönerken, dağların meleği kendisinden o müteassıp Mekke halkını helak etmek için izin istediğinde, o:
“Gerçekten ben Allah’ın onların sulplerinden sadece Kendisini dost edinen (mümin) kimseler çıkartmasını ummaktayım” de(mek sûretiyle kullara olan eşsiz merhametini bir kere daha göster)di.