Avn İbn Ebû Cuhayfe’den, o babasından, dedi ki: “Peygamber sallallâhu aleyhi vesellem Selman ile Ebu’d-Derdâ’yı kardeş yapmıştı. Selman, Ebu’d- Derdâ’yı ziyaret etti. (Hanımı) Ümmü ed-Derdâ’nın elbisesinin pek iyi olmadığını gördü.
Ona: Senin bu halin nedir, diye sordu. Hanımı: Kardeşin Ebu’d-Derdâ’mn dünyaya herhangi bir ihtiyacı yok, dedi.
Sonra Ebu’d-Derdâ geldi, ona bir yemek hazırladı. Selman’a: Ye! Çünkü ben oruçluyum, dedi. Selman: Sen yemedikçe ben yemeyeceğim, dedi. Bunun üzerine Ebu’d-Derdâ yedi. Gece olunca Ebu’d-Derdâ kalkmak istedi. Selman: Uyu dedi, o da uyudu. Sonra yine kalkmak istedi, yine: Uyu, dedi. Gecenin son bölümü olunca, Selman: Şimdi kalk, dedi.
(Ravi) dedi ki: Her ikisi namaz kıldı. Sonra Selman ona: Şüphesiz Rabbinin senin üzerinde bir hakkı vardır, nefsinin senin üzerinde bir hakkı vardır, hanımının senin üzerinde bir hakkı vardır. O halde sen de her bir hak sahibine hakkını ver, dedi.
Sonra Ebu’d-Derdâ Peygamber sallallâhu aleyhi vesellem’in huzuruna vardı ve bunu ona aktardı. Peygamber sallallâhu aleyhi vesellem bunun üzerine: Selman doğru söylemiştir, buyurdu.”