Küçükleri Sevmeli
Sevmeyi, çocuklara şefkat beslemeyi bize Peygamber Efendimiz öğretti.
Oğlu Ibrâhim, Medine’nin biraz dışında yaşayan bir süt anneye verilmişti.
Allah’ın elçisi oğlunu görmek İçin sık sık oraya gider, çocuğunu kucağına alır, öpüp severdi.
Kızı Zeyneb’in küçük yavrusu ümâme’yi omzuna bindirir, mescide götürür, çocuk omzunda olduğu halde namaza durur, rükûa varırken onu yere indirir, ayağa kalkarken tekrar sırtına alırdı.
Kureyşli kadınlar, yavrularına olan şefkatleri sebebiyle, “Arap kadınlarının en hayırlısı” diye överdi.’.
Birgün yoksul bir kadın Hz. Aişe’nin evine geldi. Sırtında iki çocuğu vardı.
Hz, Âişe ona üç hurma verdi. 0 da çocuklarına birer hurma verip ötekini ağzına götürürken çocuklar onu da istedi. Kadıncağız elindeki hurmayı onlara paylaştırdı.
Bu yoksul kadının merhametine hayran kalan Hz. Âişe, gördüklerini Resûl-i Ekrem’e anlatınca Efendimiz şöyle buyurdu:
“Bu şefkati sebebiyle, Allah Teâlâ o kadına mutlaka cenneti vermiş veya onu cehennemden azat etmiştir.”
Çocukları öpmek gerektiğini de Efendimiz öğretti, çocukların öpmeyenlerin kalbinde merhamet bulunmadığı söyledi.