Hiç Allahtan korkmadan, yetim malı yiyenler;
Düşünmez mi ki, bir gün yetim kalır evlâdı;
(Yetim hakkı ne imiş? Keyfine bak!) diyenler,
Yarın yevm-i mahşerde kimden umar imdadı?
Yediğin yetim malı, cehenneme azıktır;
Kızgın bir kor halinde mezarında bulursun,
Yeme yetim hakkını, mâsumlara yazıktır;
Mahkeme-i kübrâda rezil, rüsvây olursun..
O yetimler dâvacı olurlarsa ne dersin?
Düşündün mü ey gafil! Suçun gayet vahimdir,
Derhal mahkûm olursun, cehenneme gidersin,
Ebediyyen makarrın elbet nâr-ı cahimdir..
Zebaniler ateşten kamçılarla vururlar,
Kaynar katranlar dolar, o doymayan kamına;
(Yetim malı tatlı mı?) diye sorar, dururlar;
Suçun kızgın harflerle nakşolunur alnına..
Yetim hakkı büyüktür, bunu sakın unutma!
Alma mazlûm ahım, sonra pişman olursun;
Haram ile helâli, akim varsa bir tutma!
Gün olur ki, nefsine bizzat düşman olursun..
Bilmez misin yetimdi Resûl-ü zişân bile,
Yetimleri severdi, onları doyururdu;
Okşardı her birini mübarek elleriyle,
(Yetimlere merhamet ediniz!) buyururdu..
Yetime merhamet et, ey Muhammed ümmeti!
Anlatamaz derdini çıplak olur, aç olur;
Bağrına bas, sev, okşa, esirgeme himmeti;
Bir gün senin yavrun da şefkate muhtaç olur..
Yakin olmak dilersen Muhammed Mustafa’ya,
Yetimleri gör, gözet; haklarına hürmet et!
Nail olmak istersen, dü-cihanda safaya;
Yoksulları sevindir, âcizlere hizmet et!
Yetime hor bakana müslüman denilir mi?
Cennet ona haramdır, nâr-ı cahimdir yeri;
Hem İslâm görünülür, hem de hak yenilir mi?
Böyle bir iddianın olur mu hiç değeri!
Yetim ile ilgili âyetleri hatırla,
Mâ’un sûresindeki tehdide de kulak ver,
Ona göre kendine münasip yer hazırla,
Dilersen itiraz et, dilersen bana hak ver..
Hükm-ü Kur’an böyledir, bunu iyi bilmeli!
Hak rizası yetime riayetle alınır,
Yetimi hoş tutmalı, gözyaşını silmeli;
Senin yetimini de, gözetecek bulunur..
Aşkî iyi bilirsin, sen yetimin halini;
Çocukluk çağlarında neler çektin bu yüzden,
Kendi yavrularının düşün istikbalini,
Ayırma gözlerini yetim ile öksüzden..