Ebû Hureyre’den rivayet edildiğine göre, bir adam şöyle dedi:
“— Ey Allah’ın, Resûlü!. Benim bir komşum var, bana eziyet ediyor.”
Hazreti Peygamber buyurdu ki:
“— Git, eşyanı yola çıkar.” Adam gidip eşyasını çıkardı. Bundan ötürü ahali çevresine toplandı. Onlar
“•—Senin halin nedir?” dediler. O da:
“— Benim bir komşum var, bana eziyet ediyor. (Durumu) Peygamber sallallâhu aleyhi vesellem’e anlattım.” (Bunun üzerine bana) :
“—Git de, eşyanı yola çıkar,” dedi.
O bulunanlar şöyle demeğe başladılar:
— Allah’ım! Ona lanet et. Allah’ım! Onu perişan et.”
Bu (olup bitenler) ona (kötü komşuya) ulaştı. Tuttu bu (zavallı) âdâma geldi ve şöyle dedi:
“— Evine dön, Allah’a yemin ederim ki sana eziyet etmeyeceğim.”
Açıklama:
Bir kötü komşunun eziyetlerine katlanılamayarak evini terke mecbur olanın acıklı durumuna bakarak ona acıyanların bedduası derhal kabul edildiğine, bu hadisi şerif açık bir örnektir ve güzel bir ibret misalidir. Mazlumun edeceği dua ve buna ilâveten müslümanların da yardımcı olmaları, musibetin kalkması için kısa ve haklı bir yoldur.
Bu itibarla komşuyu bıktırmanın ve evinden çıkmasına sebep olmanın ne derece büyük bir günah olduğunu ve akıbetinin rüsvay edici bir hal bulunduğunu bilip ona göre müslümanların komşuya güzel ve iyi muamele etmeleri gerekir.