“Kendiniz İçin Bir Ev Edinin”

HZ. ALİ İLE FATIMA’NIN nikâhları yapılmıştı. Peygamberimiz Hz. Ali’ye dedi:
“Kendiniz için bir ev edin.”
Hz. Ali, Peygamberimizin evine yakın bir ev buldu.
Peygamberimiz düğün sonrası kızının evine gitti.
Fatıma’ya dedi ki:
“İsterim ki seni kendime daha yakın bir yerde göreyim.”
Hz. Fatıma da düşüncesini söyledi:
“Haris İbn-i Numan’a buyursanız da o kendi evini bize verse.”
Peygamberimiz, Numan’a böyle bir teklifte bulunamayacağını söyledi.
Fakat Numan, Hz. Fatıma’nın isteğini duymuştu. Babasına daha yakın olan evini Hz. Fatıma’ya vermek üzere Peygamberin huzuruna koştu:
“Ey Allah’ın Resulü duydum ki kızınız sizin eve yakın bir evde oturmak ister. Benim bütün evlerim elbette ki sizin emrinizdedir. Canım ve malım size feda olsun.”
Peygamberimiz de bu fedakar dostuna dua ile ikram ettiler:
“Allah sana bereket ihsan eyleye. Rahmetini indire.”
Hz. Fatıma daha sonra babasına çok yakın olan bu eve taşındı.
Peygamberimiz kızını en yakınında oturtmak istedi.
Aslında Hz. Fatıma’nın ilk evi de yakındı. Fakat Peygamberimiz, Hz. Fatıma’nın evini evinden bakınca görmek istiyordu.
Daha sonraları evlenen kızları, ailelerinden uzak oturtmak gelenek haline geldi. Evliliğin hemen ardından ailesinden uzakta yaşamaya zorlanan genç kızlar, hırçınlaşıp, yeni hayatlarına adapte olmakta zorlandı.
Peygamberimiz, kızını yakınında oturtmak isterken genç kızın psikolojisini de göz önünde bulunduruyordu.
Fatıma’sının evi, Peygamberimize çok yakındı. Öyle ki evinden baktığı zaman evini görecek, pencereden pencereye konuşacak kadar…
O, çocuklarına çok yakın olan bir babaydı…
O, her şeye çok yakın olan Allah’ın Akreb ismiyle çocuklarına yakın olan ve onların da kendisine yakın olmasını isteyen bir Babaydı (a.s.m.)…