İsmail (A.S.)’a gelince:
Allah’ın sevgisi İbrahim (A.S.)’da zahir olunca Hazret-i İbrahim de ruhunu saçtı, kendisini muhabbet yolunda od’a, ateşe attı. Bundan sonra iki peygamber zuhura gelmesi İlâhî emrin bir iktizası oldu. Bu peygamberlerden biri cömertçe ruh saçışına mazhar olmalıydı, bu da İsmail (A.S.)’dır. Birisi de nefsi cömertçe saçmağa mazhar olmalıydı ki o da İshak (A.S.)’dır.
İsmail (A.S.)’m hakikati ve ruhu Allah’ın Zat isminin nurundandır ki, o da Cebbar ismidir. Çünkü Allah’ın muhabbeti için nefsini kırmış, körletmiştir ve Allah iradesi için ruhuna cebretmiştir. Böyle olunca Hak Teâlâ O’nun yerine bir koç gönderdi.
İsmail (A.S.)’ın aklı ve kalbi Allah’ın sıfat isimleri nurundandır ki, o isim de Halîm’dir. Çünkü İsmâil (A.S.)’m Allah’ın hükmünde çok büyük hilmi vardı. Nitekim Allahü Teâlâ Hazretleri Kur’anında şöyle buyurur!
«Biz de ona uslu, halim bir oğul müjdesini verdik.» (Saffat sûreresi, âyet: 101)
Ve nefsi, Allah’ın fiil isimlerinin üç ismindendir. Biri Mücîp, biri Hasîb ve biri Rakip’tir. Çünkü Hak Teâlâ Hazretlerinin emrine icabet etti, babasının emrine itaat etti ve nefsini muhasebe etti.