İki cihan peygamberi
Güneş gibi parlıyordu
Annesinden doğduğunda
Ümmetini söylüyordu
Önünü gördüğü gibi
Arkadan da görüyordu
Onun yanından geçenler
Miskü amber kokuyordu
Ebu Cehil Ebu Leheb
Çok eziyet veriyordu
Mevla Cebrail’i ile
Ona selam ediyordu
O ne yüce bir Peygamber
Kamına taş bağlıyordu
Hamd’u senâ şükür ile
Açlığını gizliyordu
Dört halife pür pervane
Etrafında dönüyordu
Ebubekir bedeniyle
Siperini alıyordu
Rabbim ona ümmetinin
Vaadini veriyordu
Bir nebiye verilmeyen
Mucizeyi veriyordu
İnsu cinler dağlar taşlar
Onu tasdik ediyordu
Müşrikleri bin bir plan
Tuzakları deniyordu
Rabbim onu Cebrailin
Kanadıyla koruyordu
Müşriklerin canlarını
Cehenneme yolluyordu
Altmış üç yıl gece gündüz
Ümmetini istiyordu
O yücelik şerefiyle
Müjdesini alıyordu
Tükenmeyen bir servetle
Bizi ümmet ediyordu
Şükür olsun Yüce Mevlam
Sevdasıyla yakıyordu…
Rabia Hatun Aydın