Ayet: “O, ne iyi arkadaştı.”(Nisâ; 69)
Hadis: “Allah kalbime neyi ilka ettiyse ben de onu Ebû Bekir‘in sadrına ilka ettim.”
Hikâye: “Ya Ebûbekir! Allah Bizimledir”
Hz. Ebûbekir Hicret’te Peygamberimiz’in yol arkadaşıydı. Ebûbekir‘in kızı Esma yolda yemeleri için onlara azık hazırlamıştı. Onlar Mekke’den ayrılınca müşrikler her tarafa adamlarını yollayarak aramaya başladılar. Ebûbekir’in evine gelerek Esma’ya da sordular. Esma onun nerede olduğunu, nereye gittiğini kâfirlere söylemedi. İz süren Mekkeli müşrikler Sevr mağarasına kadar geldiler. Resûlullah bu sırada şöyle diyordu: “Üzülme, Allah bizimledir.” Nitekim Allah ona güven vermiş, göremedikleri askerleriyle onu desteklemiştir; Allah güçlüdür. Kâfirler tüm aramalara rağmen onları bulamadılar. Hz. Ebûbekir mağarada kaldıkları günü şöyle anlatır: “Rasûlullah (sav) ile beraber bir mağarada bulundum. Bir ara başımı kaldırıp baktım. O anda Kureyş casuslarının ayaklarını gördüm. Bunun üzerine, ‘Ya Rasûlullah, bunlardan birkaçı gözünü aşağı eğse de baksa, muhakkak bizi görür’ dedim. O, ‘Sus ya Ebûbekir. İki yoldaş ki, Allah onların üçüncüsü ola, endişe edilir mi?’ buyurdu.”