Hz. Cabir radıyallâhu anh anlatıyor: “Resûlullah sallallâhu aleyhi vesellem, Ümmü’s-Saib radıyallâhu anhâ’nın yanına girdi ve: “Niye zangırdıyorsun, neyin var?” dedi. Kadın: “Humma (sıtma)! Allah belasını versin!” dedi. Resûlullah sallallâhu aleyhi vesellem de: “Sakın hummaya sövme! Çünkü o, insanların hatalarını temizlemektedir, tıpkı körüğün demirdeki pislikleri temizlediği gibi!” buyurdular.”
Açıklama:
Her nefis acı duymak ve sızlanmak hasleti üzere yaratılmıştır. Hiç kimse acı duymayı kendinden kaldıramaz. Bu durum karşısında insana düşen, ahvahi çok etmeyip çığlık atmamak, mümkün olduğu kadar kendine hakim olmaktır. Hele sövmek ve köîü söylemek yaraşmaz. Bu hususta önemli olan kalbin niyetidir. Dilin hareketi kalbe uygun olmayabilir. Onun için daima kalbin niyeti halis olmalıdır.
[1] Edebü-1 Müfred.