Canlıları temsil eden oyuncakların üretilmesi, alınıp satılması, çocukların onlarla oynaması caizdir, haram değildir. Oyuncaklar çocuğun eğitimine doğrudan etki eden unsurlardır. Özellikle kız çocukları için büyük önem taşır. Çünkü, annelik duygusu kızların fıtratında mevcuttur.
Resul-i Ekrem Efendimiz, Hayber Savaşı dönüşü Medine’ye girdi ve Hz. Âişe’nin odasına geldi. Evin ön kısmında bir perde bulunuyordu. Rüzgâr esince perde açıldı ve ortaya bazı oyuncaklar çıktı.
Hz. Âişe yanındaydı. “Bunlar nedir yâ Âişe?” diye sordu.
“Oyuncak kızlarım, yâ Resulallah!”
Bu oyuncaklar arasında bez parçasından yapılmış iki kanatlı bir de at bulunuyordu. Peygamberimiz onu göstererek, “Ya aralarında gör¬düğüm şu şey nedir?” diye tekrar sordu:
“O bir attır, yâ Resulallah!”
“Ya üzerindekiler nesi oluyor?”
“Onlar da kanadıdır ya Resulallah!”
“Ey Âişe, hiç kanatlı at olur mu?”
“Duymadınız mı? Süleyman Aleyhisselâmın kanatlı atı vardı.”
Bunun üzerine Sevgili Peygamberimiz, mübarek azı dizleri görününceye kadar tebessüm buyurdu.
Buharî’de yer alan başka bir hadiste de yine Hz. Âişe şöyle anlatır:
“Ben Resulullah’m yanında bebeklerimle oynardım. Benimle oynayan arkadaşlarım da vardı. Resulullah içeri girince onlar kaçtı. Fakat o, onların tekrar gelmesini söyledi. Geldiler, benimle oynadılar.”
İşte bu hadis-i şerifleri delil olarak zikreden fıkıh âlimleri, çocukların oynadığı oyuncak bebek, kedi, at gibi oyuncak hayvanlarda bir sakınca görmezler.Buna göre, canlıları temsil eden oyuncakların üretilmesi, alınıp satılması, çocukların onlarla oynaması caizdir, haram değildir.Oyuncaklar çocuğun eğitimine doğrudan etki eden unsurlardır. Özellikle kız çocukları için büyük önem taşır. Çünkü, annelik duygusu kızların fıtratında mevcuttur. Kız çocuğu için bebek; giydirdiği, yedirip içirdiği, öğüt verdiği, azarladığı, dövdüğü bir çocuktur. Annesi kendisine nasıl davranırsa, o da bebeğe öyle davranır.Kız çocuğu için bebeği; ders verdiği bir talebesi, oynadığı veya ziyaretine gittiği bir arkadaşıdır. Sırlarının ortağı, üzüntülerinin tesellisidir.Bunun için, anne-babalar, oyuncakların sağladığı bu uygulamalı eğitimden kız çocuklarını mahrum etmemelidir.Çocuğu daha küçükten anneliğe hazırlayan, annelik duygularını aşılayan, evine bağlayan, yuvasına alıştıran, şefkat ve merhamet duygularını uyandıran bu tür oyuncaklara karşı çıkılmamalıdır.Kedi, köpek ve at gibi oyuncak hayvanlarla oynayan çocuk da zamanla bu hayvanlara ısınır, onların canlısını âniden görecek olsa korkmaz.Onları insanın hizmetine verilmiş bir yaratık olarak görmesine vesile olur. Bu oyuncaklar da çocuğun yetişmesine, hayata hazırlanmasına yardımcı olur.
Bu çeşit oyuncaklara karşı çıkmak, çocukları onlardan uzak tutmak, ellerinde görünce kaldırıp fırlatmak meselenin aslını bilmemekten ve bağnazlıktan başka bir şey değildir.
Oyuncak bebek ve hayvanların “haramlığını” iddia eden kimselerin bu konudaki Peygamberimizin (a.s.m.) tavrını bilmeleri, bu tür oyuncakları görünce nasıl hareket ettiğini öğrenmeleri yeterlidir.