Bakın Allah’u Teala’nın yarattıkları arasında en sevdiği olan Muhammed sallallâhu aleyhi vesellem, eşleri arasında kalbinin en fazla sevdiği müminlerin annesi Aişe radıyallâhu anhâ ile konuşurken neler diyor: “Ey Aişe! Ben senin bana kızdığın anları da benden hoşnut olduğun anları da çok iyi biliyorum. Hz. Aişe bunu nasıl anladığını sorunca Resûlullah sallallâhu aleyhi vesellem “Benden hoşnut olduğunda ‘Muhammed’in Rabbine yemin olsun’ diyorsun. Bana kızgın olduğunda ise ‘İbrahim’in Rabbine yemin olsun’ diyorsun.” Bunun üzerine Hz. Aişe radıyallâhu anh “Haklısın ey Allah’ın Resûlü. Ama ben sadece ismini terk ediyorum.” der.
Açıklama:
Bu hadisten, Peygamber Efendimiz’in evinde de, iki taraftan birinin ya da her ikisinin diğerine kızması ile sonuçlanan, eşler arası anlaşmazlıkların vuku bulduğunu anlıyoruz. Fakat bu kızgınlık geçicidir. Kin duymaya ve geçimsizliğe yükselmeden ve günümüzde gördüğümüz gibi gece gündüz entrikalar düzenleme derecesine ulaşmadan çabucak yok olur gider.. Bazen Resûlullah -sallallâhu aleyhi vesellem-, kalbini hoşnut etmek için Aişe’nin radıyallâhu anh ismini kısaltarak ona şöyle hitap ederdi: “Ya Aiş” “Ya Uveyş” “Ya Humeyra”