Çocuklara “eşit” davranmaya çalışmak bir anne babalık yanılgısıdır.
Ebeveynlikte esas ilke, çocuklara eşit davranmak değil, her çocuğun ihtiyacını karşılayacak şekilde davranmaktır.
Bu adalettir…
Eşit davranmak yüzeysellik, adaletli olmak derinliktir…
Duygusal bir çocuğun ilgi ihtiyacı ile, sosyal bir çocuğun duygusal yakınlık ihtiyacı birbirinden oldukça farklıdır… Bu farkı gözetmeden, çocuklara aynı biçimde davranmak, birinin ihmal edilmesine yol açabilir…
Adaletli davranmak herkesi olduğu haliyle görüp ihtiyaçlarına göre davranış sergilemektir.
Çocuklar arasında eşit olmaya çalışmak, memnuniyetsizliği ve kıskançlığı körükler…