Aşağılama hissi bir duyarsızlık halinin sonucudur.
Birini aşağılamak ve aşağılanan kişinin duyduğu acıyı hissetmemek tam bir duyarsızlık halidir.
Bir davranış oluşturmak için çocuğunu aşağılayan ebeveyn kendini çocuğun duyduğu acıya kapatmak zorunda kalır. Kapatamazsa bunu yapamaz zaten.
Bu kapanma hali duyarsızlıktır.
Çocuğa minnet duygusu hissettirmek de başka bir duyarsızlık halidir.
Minnet duygusu çocuğu ezer, mahcup eder. Ebeveyn, çocuğun o anda yaşadığı zorlanmayı hissedemiyorsa kendi duyarlılığında kaybettiği taraflar var demektir.
Çocuğu bir davranışa yöneltmek için bu iki duyguyu kullanan ebeveynlerin en büyük bahanesi, “bunu onun iyiliği için yapıyorum”dur.
Halbuki ebeveynin asli sorumluluğu çocuğun davranışlarını düzenlemek değil, duygularını zarara uğratmamaktır.
istenilen davranış kazandırılmaya çalışılırken zarar verilen duyguların yol açacağı kayıp, elde edilen kazançtan çok daha büyük olacaktır.