Bildiği halde bildiğini bildirmemeye mütevazılık denir… Ebeveynler çocuklardan genelde daha çok bildikleri için çocuğun en çok ihtiyacı olan şey, mütevazı bir anne babasıdır…
“Mükemmel” biriyle yan yana bulunan kişi hata yapmaktan korkar. Sürekli kendini diğeriyle kıyas eder, sınavda gibi hisseder. Söylediğinin çok basit olmasından çekinir, kaygılanır. Gelişemez.
İnsan her davranışını yorumlayacak birinin karşısında susar, harekete geçemez, pasifize olur. Bu, çocuğu çok ezen bir haldir.
Eğer bir ebeveyn, çocuğuna kendisinin de hatalarının olabileceğini, bilmediği şeylerin var olduğunu hissettirebilirse çocuğun eşitlik ve özgür alan arayışı cevap bulabilir.
Ebeveynin çocukla sadece bilgiyle iletişim kurmak yerine günlük yaşama dair de konuşabilmesi gerekir. Çocuk hata yaptığında bunu hissettirmemek, kendisinin çok iyi bildiği duygusunu uyandırmamak, tek bir alana yoğunlaşmak yerine her alanla ilişki kurmak…
Çocuğunun güçlü bir ruhsal yapıya sahip olmasını isteyen ebeveynler, çocuklarının yanında mütevazı olmalıdır…