İnsanın en temel ihtiyacı güven duygusudur…
Kişi kendini güvende hissettikçe iç genişliği elde eder… Kendisi olmayı becerir…
Kendini güvende hissettiği kişiyle duygusal bağ kurar…
Bağlanma, insanın en temel ihtiyacıdır…
Kişi bağlanabildiği kadar kendini huzurlu hisseder… Bağlanacak bir duygusal yakını olmadığında huzursuzdur… kendini kötü hisseder…
Yetişkinlerin birbirine güven duyması ve bağlanması zor olsa da, çocuk ile bağlanma oldukça kolaydır…
Yetişkinler, çocuğa emredici olmayı bırakıp, onunla bağlanmayı başarabildikleri kadar kendi iyi oluş süreçlerini de hazırlarlar…
Çocuğun sevimliliği, sempatikliği, yetişkinin belki bir zamandır unuttuğu duyguları yeniden uyandırır içinde. Böylelikle aslında kişi uzunca zamandır unuttuğu doğal sevgiyi, samimiyeti, iyiliği ve güzelliği çocukla yeniden yakalar…
Çocuk insan için güvenilir bir liman gibidir. Ve her yetişkinin çocuksu bir dünyaya ihtiyacı vardır…