Ayet: “Rahman ve Rahim olan Allah’ın ismiyle.”
(Fatiha; 1)
Hadis: “O (Besmele) Allah’ın isimlerinden bir isimdir. Onunla Allah’ın en büyük ismi (ism-i A’zam) arasında ancak, gözün siyahı ile beyazı arasındaki kadar yakınlık vardır.”
(Hakim, el-Müstedrek:1/552)
Hikâye: Her İşin Başı Bismillah
Saliha bir kadının güzel bir alışkanlığı vardı: Bir işe başlarken daima besmele çekerdi. Bu kadıncağızın, dinine pek bağlı olmayan ve dinle alay eden bir kocası vardı ki, o da karısının her işinde besmele çekmesine içerler: “Ne lüzumu var her zaman bismillah deyip durmanın” derdi kendi kendine…
Bir gün “Ona bir oyun yapayım da öğrensin besmelenin her zaman bir işe yaramadığım” diye düşündü ve karısına bir kese altın verip, sağlam bir yere saklamasını tembih etti. Kadın keseyi alırken yine “Bismillah” dedi; sandığa doğru yürüdü… Kocası da gizlice onu takip ediyordu. Kadın besmele ile keseyi sandığa koyup ağzını kapattı.
Aradan bir-iki gün geçtikten sonra adam gizlice sandığı açtı ve keseyi alıp dışarıdaki su kuyusuna attı. Sonra da gelip kansına: “Hanım para lâzım oldu, keseyi getirsene” dedi. Adam karısının parayı bulamayacağını ve dolayısıyla besmele çekmenin bir yaran olmadığını anlayacağını düşünüyordu. Kadıncağız besmele ile sandığı açtı; keseyi aldı ancak kese ıslaktı. Bu keseye sandığın içinde ne oldu da ıslandı diye şaşırdı birden. Fakat kocası ondan daha fazla hayret içinde kalmıştı. Çünkü para kesesini kuyuya bizzat kendisi atmıştı. Vaziyeti gördükten sonra adam meseleyi kadına anlattı, çünkü sabredecek durumda değildi: “Kancığım, keseyi ben kuyuya atmıştım, fakat besmelen seni mahcup olmaktan kurtardı. Artık ben de besmelenin kerametine inandım, beni affet!” dedi.