«Sefa Ve Cefa»
Bu gönül aşkınla bi-karar oldu, Âteş-i hicrinle tarümâr oldu, Ümmid-i vuslâtla düştü gurbete, Cemalin görünce bahtiyar oldu.. Uzaktan baktıkça sen bi-vefâya, Dedim ki, değer mi bunca cefaya; Bir nazar eyledin cevr-ü sitemle, Hasta dil garkoldu zevk-ü sefaya. Sırrımı bilmeyen kalmadı benim, Aşkınla kül oldu bu can-ü tenim, Merhamet eyle gel, dil-i nâşade; Efendim; ben senin… Read More »