Bir güzele gönül verdim vereli,
Bilmez oldum sağım ile solumu,
Bezm-i aşkta hüsn-ü ânın göreli,
Mecnun misâl şaşırdım ben yolumu..
Bûy-u virdin kıldı divane beni,
Tutamadım can kuşunu kafeste,
Şem’i hüsnün yaktı pervane teni,
Küllerimi savurdu bir nefeste..
Aşk bâdesin içtim dostun, elinden,
Bildim ancak nice bir sâki buldum,
Mest-ü bitâb geçtim aşkın selinden,
Bu âlem-i fânide bâki buldum..
Mest olalı Aşkî görmez cihanı,
Bu sırrı kemale ermeyen bilmez,
Ayan olur nihân ile pinhânı,
Şu var ki, cemali görmeyen bilmez..
Kalmadı hiç bir eser, ben ben miyim?
Ben değilsem, bende ben olan kimdir?
Sen mi bensin, yoksa ben de sen miyim?
Fâni iken bâkiyi bulan kimdir?