«Ashab-ı Kiram»

Medine’nin yolları,
Yeydir havza içinde,
Muhammed’in gülleri,
Kokar Ravza içinde..
Huzuruna varanlar,
Ağlar sürür içinde,
El bağlayıp duranlar,
Görürler nur içinde..
Bir cennet bahçesidir,
Kokar sünbül içinde,
Muhammed lehçesidir,
Okur bülbül içinde..
Eba-Bekir yâr-ı gar,
Cümle ashap içinde,
Oldu ana hemcivar,
Kaldı ahbap içinde..
Ömer adi ile kaim,
Bunca hukkâm içinde,
Buldu hayat-ı dâim,
Ukbâda kâm içinde..
Osman hayâ misali,
Su’edanın içinde,
Çift nur anın timsali,
Şühedanın içinde..
Ali elhak velidir,
Binbir mihnet içinde,
Muhammed’in elidir,
Tutar ümmet içinde..
Haseneyn’i anarız,
Gözyaşları içinde,
Mahşere dek yanarız,
Yoldaşları içinde..
Aşkî âciz bir kuldur,
Ehl-i iyman içinde,
Cennet ve cemal buldur,
Yâr-ı ihvân içinde..