Çocuğun duygusal yapılanmasında annenin rolü duyuların işlevsel olarak kalmasını, duyarlılığın yitirilmemesini, gelişmesini sağlamaktır.
Çocuk, duygularında derinleşmeyi annesinden, annesiyle kurduğu ilişkiden edinir.
Anneyle çocuğu arasındaki duygusal ilişkinin yeterliliği ve sürekliliği çocuğun duyarlılığının korunması için son derece gereklidir.
Bu ilişkiden yoksun kalan çocuklar duygularını ifade ettiklerinde zarara uğramamak için duygu dünyalarının kapalı tutarlar, ikili ilişkilerde kendilerini güven içinde eşlerine bırakmakta zorlanırlar.
Annenin otorite simgesi haline gelmesi, mükemmeliyetçi ve davranış oluşturucu bir kişilik benimsemesi çocuğunun sadece erken yaşlarını değil ileride kuracağı ilişkileri de olumsuz etkileyecek sonuçlar doğurur.
Annelik her şeyden önce çocuğun duygusal gelişimini destekleyecek sıcaklığı ona her koşulda sunmayı gerektirir.