Melekler Ne Yer?

RESULULLAH’IN KAPISI ÇALINMIŞTI.
Sevgili peygamberimiz kapı çalmasından kimin geldiğini anladı. Yanında bulunan Ümm ü Eymen’e:
“Bu Fatıma’nın kapı çalışı, o bu saatlerde gelmez, bir şey mi oldu?” diye endişesini belirtti.
Ümmü Eymen kapıyı açtı. Hakikaten gelen Fatıma ydı.
Hz. Ali, mali sıkıntılar içerisindeydi. Fatıma’ya babasına gidip yardım istemesini tavsiye etmişti.
Fatıma, niçin geldiğini açıkça söylemedi babasına.
Konuşma sırasında dedi ki:
“Meleklerin yiyeceği tehlil, tespih, tahmiddir. Ya biz insanların yiyeceği nedir?”
Peygamberimiz Fatıma’sının geliş nedenini anlamıştı, dedi ki can paresine:
“Muhammed’in evinde otuz gündür yemek için ateş yanmamıştır. Bize bazı keçiler getirildi istersen beş tanesini sana vereyim, istersen Cebrail’in bana öğrettiği beş kelimeyi öğreteyim?” dedi.
Sevgili Peygamberimiz, kızına dünya mı, ahiret mi istersin demişti?
Belki de Fatıma’sı günlerdir açtı çoluk çocuğuyla. Tereddütsüz beş kelimeyi tercih etti Fatıma.
“Ey evvellerin evveli, ey ahirlerin ahiri! Ey sahipsizlerin sahibi! Ey miskinlerin merhamet edicisi ve ey merhametlilerin en merhametlisi.”
Fatıma, babasının yanından ayrıldı. Kendisini bekleyen eşine dedi:
“Buradan dünyayı istemeye gitmiştim. Ancak sana ahireti getirdim.”
Çocuklarının yüzünü fenadan bekaya çeviren bir babanın kızı, başka neyi tercih edebilirdi ki… O çocuklarını hiç dünyaya meylettirmedi…
O çocuklarını kapı çalışından tanıyan bir babaydı. O yavrularına asıl kapıyı çalmasını öğreten bir babaydı.
O çocuklarının isteklerini Kadiyü’l Hacata takdim ettiren bir Babaydı (a.s.m.)…