Zemzem suyunun hikayesi Hz. İbrahim zamanında yaşanıyor. Zemzem suyunun hikayesi bizlere şu şekilde nakledilmiştir.
Hz. ibrahim eşi hacer ve oğlu İsmail’i Allah’ın emriyle kimsenin uğramadığı ıssız, çölde bir yere bırakmak zorunda kalıyor. Yanlarına bıraktığı yiyecek ve su bitince karnı acıkan İsmail aleyhisselam ağlamaya başlıyor. Hacer annemiz kendisinin de aç ve susuz olması sebebiyle sütü olmadığı için çocuğunu emziremiyor ve İsmail aleyhisselamın karnını doyuramıyor. Daha sonra Hacer annemiz Hz. İsmail’in ağlamalarına daha fazla dayanamıyor. Birini görebilmek ümidiyle Safa Tepesine çıkıyor, sağa-sola bakıyor. Kimseyi göremeyince de Safa ile Merve arasında koşmaya başlıyor. Yedinci defa Merve’ye çıktığında bir ses işitiyor. Zemzem Kuyusunun yanında Hz. Cebrail’i görüyor. Cebrail (a.s.) kanadıyla (bir rivayette ayağıyla) yeri kazıyor. Nihayet su görünüyor ve Hacer annemiz bu duruma çok seviniyor. Suyun aktığını görünce,“Zem zem” diyor “Dur, dur” manasında ve su akmasın diye kumlarla önünü kesip, havuz gibi yapıyor. Bir taraftan da hemen testisini dolduruyor. Suyu aldıkça suyun yerinde su kaynıyor. Testisi dolduktan sonra sudan içiyor ve Hz. İsmail’i emzirmeye başlıyor. İşte Zemzem suyunun hikayesi bu şekildedir.