Peygamberimizin ana rahmine düşmesi ile bazı bereketli olaylar gerçekleşmiştir. Peygamberimizin ana rahmine düşmesi ile oluşan olaylar şunlardır;
Yeryüzü uzun süre bitki örtüsünden soyulmuş vaziyette kaldığı için çekilen kıtlığın ardından (Rasulüllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)in annesinin rahm-i şerifine düşmesi bereketiyle) ipek elbiseleriyle donatıldı.
O ânda meyveler birden olgunlaştı, ağaçlar da kendilerinden meyve koparmak isteyenlere mahsullerini yaklaştırdı.
(O gece) bütün hayvanlar dile gelip Rasulüllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem)’in annesinin batn-ı şerifine düştüğü haberini Arapça fasih bir lisan ile Kureyş’e söyledi.
İşte o zaman bütün tahtlar ve putlar yüzleri ve ağızları üzere düşüverdi.
Doğuların ve batıların vahşî hayvanları ve denizlerin canlıları birbirlerine bu müjdeyi ulaştırdı.
Böylece bütün âlemler onun bi’set (gönderiliş) haberinin sevinciyle onun (sevinçten sarhoş eden) mânevî şarap kâsesini ardı ardına yudumladı.
Peygamberimizin ana rahmine düşmesinin Şerh ve izahı
Kâ’buT-Ahbâr (Radıyallâhu Anh)ın beyanına göre;
“Kureyş büyük bir kıtlık ve darlık içindeyken, Rasulüllâh (Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem) ana rahmine yerleşince toprak yeşillendi. Ağaçlar yüklendi, her taraftan onlara bolluk ve bereket geldi. Bu yüzden o sene ‘Fetih ve İbtihac (neşelenme) senesi’ diye isimlendirildi.” İbni Abbâs ve diğerlerinin (Radıyallahu Anhüm) rivâyetine göre; O gece dünyadaki bütün putlar tersyüz oldu. O sabah bütün kralların dili tutuldu. O gün, içerisine nur girmeyen hiçbir yurt ve mekân ve bu müjdeyi dile getirmeyen hiçbir hayvan kalmadı.
Kureyş’e âit bütün hayvanlar dile gelerek:
“Ka’be’nin Rabbine yemin olsun ki, Muhammed anne karnına düştü. O, dünyanın emânı (güvencesi) ve halkının güneşidir” deyiverdi.Dünya krallarından her birinin tacı tahtı tepetaslak hale geldi. Şarkta yaşayan hayvanlar, batının canlılarına koşup sevinçli haberler verdi. O gece hiçbir mekân karanlıkta kalmayıp, hepsine nur girdi.