Hazreti Aişe’den -radıyallâhu anhâ- rivayet edildiğine göre şöyle anlatmıştır:
“Resûlullah -sallallâhu aleyhi vesellem- ölüm halinde idi ve yanında, içinde su bulunan bir kab vardı, elini kaba koyuyor sonra yüzünü su ile siliyordu. Sonra şöyle buyuruyordu:
“Allâhumme e’innî alâ ğamarâti’l-mevti ve sekerâti’l-mevti.”
(Allah’ım! Ölümün şiddetine ve ölümün dehşetine karşı bana yardım et.)
• Hazreti Aişe’den -radıyallâhu anhâ- rivayet edildiğine göre şöyle anlatmıştır:
“Peygamber -sallallâhu aleyhi vesellem- bana yaslanmış bir halde iken şöyle buyurduğunu işittim:
“Allâhummağfirlî verhamnî ve elhıknî birrefîkıl-a’lâ..” (Allah’ım! Bana mağfiret et, bana rahmet et ve beni en yüce dosta kavuştur.)”
• Muaz ibni Cebel’den -radıyallâhu anh- meşhur hadîs olarak rivayet edildiğine göre, demiştir ki, Resûlullah -sallallâhu aleyhi vesellem- şöyle buyurdu:
“Kimin son sözü:
“Lâ ilahe illallah”
(Allah’tan başka hiç bir ilâh yoktur) cümlesi olursa, cennete girer.”
• Ebu Said El-Hudrî’den -radıyallâhu anh- rivayet edildiğine göre, demiştir ki, Resulullah -sallallâhu aleyhi vesellem- şöyle buyurdu: “(Ölüm döşeğinde olan) ölülerinize:
“Lâ ilahe illallah” sözünü telkîn ediniz.”
Alimler demiştir ki, eğer hasta “Lâ ilahe illallah” demezse, yanında bulunan kimse ona bu tevhid sözünü telkîn etsin. Ancak onu daraltıp sözü reddetmemesi için, yumuşak şekilde telkîn yapmalıdır. Ölüm döşeğinde olan hastaya bir defa tevhid kelimesi telkîn edilince, ona, başka bir söz araya girmeden telkîn tekrarlanmaz (ona: Lâ ilahe illallah, söyle diye ısrarda bulunulmaz.)
Telkîn edilen sözün hasta tarafından istekle benimsenmesine yardım olması için, telkîn yapan kimsenin emin bir şahıs olması müstehabdır.
Âlimlerimizden olan bir grup şöyle demiştir: Biz şu sözü söyleyerek telkin yaparız:
“Lâ ilahe illallah muhammedun resûlullâh”
Fakat çoğunluk bunu kısaltarak “Lâ ilahe illâllah”
Sözü ile yetinmiştir. Ben “Mühezzeb” şerhinin cenazeler bölümünde, bu konuyu delilleriyle beraber uzun boylu anlattım