Âdem Aleyhisselâmdan itibaren her peygamberin bir şeriatı, Allah’ın birer emri olan kulluk vazifesini uygulama şekli vardı.Allah’a inanıp bir peygambere tabi olan her mü’min birtakım ibadetler yapıyordu. İsmi gusül olmasa da, bizim gibi yıkanıyor, temizleniyor, üzerindeki maddî ve mânevî kirleri atıyordu.Vakti ve şekli bütünüyle bizim kıldığımız namaz gibi değilse de, namaz kılıyor, belli zamanlarda oruç tutuyor, hac yapıyor, malının sadakasını veriyordu.
Ancak geçmiş peygamberlerin ve ümmetlerin şeriatları, yani amelî ciheti tam olarak, her yönüyle bize kadar ulaşmamıştır.Nasıl abdest alıyorlardı, nasıl namaz kılıp oruç tutuyorlardı, bütün teferruatıyla bilemiyoruz. Bu hususta elimizde kesin ve sıhhatli bir delil yoktur.Son din olan İslâmiyet ise bütün dinlerde mevcut olan ibadeti kendi bünyesinde toplamış ve kıyamete kadar da devam edecektir.Gusül için de aynı şeyleri söylemek mümkündür. Farz olan gusül abdesti ilk insan ve ilk peygamber Hz. Âdem’le başlamış bulunmalıdır.Çünkü insanın ilk teşekkül maddesi olan “erlik suyu” Hz. Âdem’de de mevcuttu. Biz gusül gerektiren halden önce nasıl bir his duyuyor, bedenden nasıl bir sıvı çıkıyorsa, ilk insanda da aynı şeyler görülüyordu.
Buradan şöyle bir neticeye varabiliriz:
Temizlik ve ibadetlere temel teşkil eden esas ve şekiller ilk insan Hz. Âdem’den itibaren her peygamber ve her ümmette mevcuttu.