Bir kimse, güneş batmadan önce gündüz vakti hastalansa, ilâç almadığı takdirde hastalığı artacak, daha da fenalaşacaksa ilâç alabilir. Aldığı ilâç orucunu bozar, ancak sadece gününe gün kazası gerekir. Ancak ağza alınan bir ilâcı yutmamak şartıyla sadece tadının boğaza varması orucu bozmaz. Dil altı tableti olarak bilinen kalp ilâcı böyledir.
Bir kimse hastalık gibi orucu bozmayı gerektiren bir özrü yokken, kasten tedavi veya beslenme maksadıyla bir ilâç yutsa, bu durum keffareti gerektirir.
Fakat güneş batmadan önce gündüzleyin hastalansa, ilâç almadığı takdirde hastalığı artacak, daha da fenalaşacaksa ilâç alabilir. Yuttuğu ilâç orucunu bozar, ancak sadece gününe gün kazası gerekir.
Ağza alman bir ilâcı yutmamak şartıyla sadece tadının boğaza varması orucu bozmaz. Bu meseleye fıkıh kitaplarında yer alan “dişe konan karanfil” misali ışık tutmaktadır.
Ramazan günü oruçlu olan bir kimse, dişi ağrısa, ağrıyı teskin için dişine karanfil koysa, meydana gelen tükürük boğazına kaçsa, fakat karanfili yutmamış olsa orucu bozulmaz. Karanfili yutsa dahi ancak kaza gerekir.
Bu misal ışığında dil altı tableti olarak bilinen kalp ilâcını oruçlu iken almak zorunda kalanlara bakılırsa, bu bir sıhhî özür sayıldığından alınabilir. Orucu bozup bozmaması ise diğer yutulan normal tabletlere benzemez. Dil altına konduğu için ağız derisi denen “mukoza” tarafından emilmektedir. Bu hal, cildin üzerine sürülen yağ ve merheme benzemez. Bunlar derinin gözenekleri tarafından emildiğinden orucu bozmaz.
Ağza konulan bu tablet çözüldüğünde parçalar haline geliyor, bir kısmı yutuluyorsa oruç bozulur. Fakat yutulmadığından emin olu¬nursa sadece tadının boğaza varmasıyla oruç bozulmaz.