• Birine gözü değen kişi, yüzünü, ellerini, dirseklerini, dizlerini, ayak uçlarını ve izarının içini bir kapta yıkar. Sonra bu suyu hastanın üzerine döker.
Çünkü Ümâme b. Sehl b. Huneyf (r.a.) şöyle nakletmiştir: Âmir b. Rebîa, Sehl b. Huneyf i yıkanırken görmüş ve “Allah’a yemin ederim ki ben bugüne kadar, örtüsü altında saklanan -veya “genç kızın tenine benzeyen”- böyle bir ten görmedim” diyerek hayranlığını ifade etmişti. Bunun üzerine babam felç olup kafasını bile kaldıramaz oldu. Durumu Allâh Rasûlü’ne (s.a.v.) ilettiler.
“Bu konuda kuşkulandığınız biri var mı?” buyurdu.
“Ey Allâh Rasûlü! Âmir b. Rebîa’dan başka kimseden kuşkulanmıyoruz. O, onun hakkında şunlan söylemişti” dediler. Allâh Rasûlü, Âmir h. Rebîa’yı yanına çağırtarak,
“Allâh aşkına! Siz, din kardeşinizi niye öldürüyorsunuz! Hoşunuza giden bir şey gördüğünüzde onun bereketlenmesi için dua etseniz ya!” buyurdu. Sonra
Âmir b. Rebîa’ya yıkanmasını emretti. O da yüzünü, ellerinin dışını, dirseklerini yıkadı. Göğsünü, izarının içini, dizlerini ve ayaklarının içini ve dışını bir kabın içinde yıkadı. Sonra Hz. Peygamber’in emriyle bu su, babamın başının üzerine döküldü. Sonra Allâh Rasûlü (s.a.v.) -yanılmıyorsam- kaptan birkaç yudum içmesini emretti. Bunun üzerine babam, ayaklandı ve kervanla birlikte yürüyüp gitti.
• Bütün bedenini yıkayıp suyunu göz değenin üzerine dökerse daha iyi olur.