Alay etmek, birini kusuru veya eksiği nedeniyle küçümseyerek sözle veya hareketlerle onu eğlence konusu yapmaktır.Alaycılığın altında genellikle, kendini büyük görme; karşısındakini küçümseme tavrı yatar.Alaycılık dinimizce yasaklanmıştır. Çünkü alay etmek güzel ahlaka uymaz. Biriyle alay eden kişi, kendisiyle alay edilmesinden ciddi anlamda rahatsız olur.
Kur’an’da şöyle buyurulur:
“Ey îmân edenler, bir topluluk (bir başka) toplulukla alay etmesin, alay edilenler belki alay edenlerden daha hayırlıdır ve birbirinizi ‘olmadık-kötü lakaplarla çağırmayın. İman ettikten sonra günahlara dalmak ne kadar külüdür.”
Kulaklarının veya yüzünün biçimi nedeniyle birisini alaya alanlar, bu çlıkin davranışından vazgeçmelidir. Birinin sakatlığıyla eğlenen kişi şöyle düşünmelidir: “Benim ileride sakatlanmayacağıma garantim var mı?”
Arkadaş grubu içinde birini küçük düşürmek için planlar yapmak; gizlice işletleşmek, onun arkasından gülünç hareketler yapmak da alaycılığın bir çeşididir.Allah bir âyette sözle ve bakışla yapılan alaycılıkla ilgili olarak şöyle buyur muştur:
İnsanların arkasından çekiştirip duran, kaş-göz hareketleriyle onlarla alay edenlere yazıklar olsun.”
İnsanlarla çok alay eden kişi, sonunda kendi saygınlığını yitirir. Bu değişmez bir kuraldır: “Gülme komşuna; gelir başına.”
Alay edilen kişi kendini kötü hisseder. Normalde yapabileceği bir işi yapamaz hale gelir; çekingen olur.
Alaycılık arkadaşların arasını bozar. Alay edildiği için topluluk içinde küçük düşen kişi, intikam duygularıyla dolar.
Alaya alman birine gülmek, suça ortak olmak demektir. Böyle bir durumda: “Benimle alay edilseydi, yine gülebilir miydim acaba? diye düşünmek gerekir.
Samimî arkadaşlar arasında, aşağılama amacı taşımayan küçük şakalaşmalar, alaycılık olarak değerlendirilmez. Bu çeşit “takılmalarda” bile kar şımızdakini incitmemeye dikkat etmeliyiz.
İslam güzellik dinidir. İnsanların birbirine eliyle ve diliyle sıkıntı vermesini istemez.