Çocuklar Neden İnatlaşırlar ?
İnatçılık, gergin anne-çocuk ilişkisinin bir sonucudur ve başlangıcı bebeklik dönemine kadar gider. Annenin tuvalet eğitimi veya yemek konusunda çok katı ve ısrarcı oluşu, çocuğu pasif direnmeye götürür. Çocuğuna çok karışan, söylenen ve ayrıntılar üzerinde fazla duran bir anne, onu böyle bir savunma yoluna kolayca iter. Kardeşler arasında ayırım yapılması da inatçılığı tetikleyen bir durum olabilir.
Çocuk, bazen neyi istediğini bilmeden, sadece karşısındaki kişiyle zıtlaşmak için bile inatlaşabilir. Aslında bu durum, kendi bireyselliğini, bağımsızlığını kazanmak isteyen bir çocuğun, kendi istediğini yaptırmaktan başka bir şey değildir. Fakat bunun farkında olmayan pek çok ana baba, bu dönemde çocuklarıyla gereksiz yere çatışmaya girer. Kendilerini de çocuklarını da yıpratırlar. Normal olarak çocukların gelişiminde tabii bir davranış olan inatlaşma, ebeveyn ve çocuk arasında iletişimsizliğin ya da çocukta öz güven problemlerinin başlangıç noktası olabilir.
Çocukları, hep kendi arzularımıza göre yetiştirmek isteriz. Hâlbuki çocuklarımızın kendilerine has kişilikleri, ilgi ve ihtiyaçları vardır. Bizimkilerle onlarınki çoğu defa uyuşmaz. O zaman, çocuğu “inatçı” diye damgalarız. İsteklerimizi zorla yaptırma kararlılığımız, çocuğun şahsiyetini zedeler. Hâlbuki çocuğun eğilimlerinden yola çıkmak daha uygundur.