Çocuk Psikolojisinde Baba İlgisinin Önemi ?
Bizler, çocuklarımızı kucağımıza alamazdık; özellikle büyüklerimizin yanında. Hem erkekliğe uygun düşmezdi hem o büyüklere saygısızlık sayılırdı. Hâlbuki babaların da çocuklarıyla doğar doğmaz diyalog kurmaya başlaması gerekir. Bu, fazla vakit de almayacaktır. Çünkü yeni doğan çocuk, günün büyük bölümünü uykuda geçirmektedir. Babalık yapmayı, çocuğun yürüyüp konuşmasına kadar ertelememek gerekir. Minicik yavruya neler yapılabilir? Kucağa almak, ona bir şeyler söylemek, oynamak, gerekirse mamasını vermek, babanın yapabileceği davranışlardır. Hissi bağlılık, böylece başlayacaktır.
Baba, bebekten uzak durmakla ikisi arasında oluşacak yakın, sıcak ve sıkı bağların gerçekleşmesini engelliyor demektir. Baba ile çocuk arasındaki iyi münasebetlerin temeli, bebeklik döneminde atılır ve bu günler, bir daha geri gelmez. Baba ile gençlik dönemindeki çocuğun arasında gelişecek
bağ, büyük ölçüde çocuğun okul öncesi yıllarındaki ilişkiye bağlıdır. Bu da daha bebeklik dönemindeki alakayla belirlenir. Onun için baba, “Şimdi zamanım yok; daha sonra ilgilenirim.” zihniyetini bırakıp işinden yorgun da dönse mümkün olduğu kadar çocuğunu kucaklamak ve diğer işlerde eşine yardımcı olmalıdır.
Ana baba ve diğer aile fertlerinin çocukla olan münasebetleri, çocuğun aile içindeki yerini belirler. Sağlıklı ebeveyn-çocuk ilişkileri, sağlıklı şahsiyetlerin ortaya çıkmasında etkili olur. Davranışlar ve çocuğa karşı takınılan tavır, çocuğun ömür binasının temelinin kalitesini belirler. Ana baba, nasıl bir çevre oluşturursa bebeğin çevresi, o olacaktır.
Bebeği, Oturağa Alıştırmaya Çalışmayın
Çocuğun, oturakta tuvalet ihtiyacını giderebilmesi için, bir takım karmaşık işleri başarabilmesi; büzgen kasını zorlamak için, sinirle ilgili kas hâkimiyetini geliştirmiş olması gerekir. Bu da çocuk iki yaşına gelmeden olmaz. Çocuğun oturakta ihtiyacını gidermesi belki sağlanabilir; ama bunun bedeli ruhi problemlerle ödenir. Bu alışkanlığın kazandırılması için çocuğun, iki yaşını geçmesi gerekmektedir.
Çocuğu Şımartma Korkusu
Şımartma, çocuklara çok ufakken aşırı ilgi gösterildiği takdirde, büyüdükleri zaman, onları ziyan edeceğimiz anlamında kullanılır. Ama bu, bebekler için söz konusu olamaz. İsteseniz de bebeklik çağında bir çocuğu şımartamazsınız. Psikolojik açıdan bebek için en iyi şey, imkân dâhilinde isteklerinin yerine gelmesi ve düş kırıklıklarıyla mümkün olduğu kadar az karşılaşmasıdır. Çocuğun temel ihtiyaçlarından birisi, kucağa alınmak, sarılıp okşanmaktır. Yoksa çocuk, sevildiğini anlamaz. Çocuğun, her istediğini yapamayacağını öğrenmesi, gerçekten gereklidir ve bunu öğrenmeyen çocuk şımarıktır. Ama bunun öğrenilmesi, bebeklikte değil, ileriki çocukluk yaşlarında olmalıdır.