Ani ölümler haricinde, cenazenin yıkanması, kefenlenmesi ve defnedilmesinde olabildiğince çabuk davranılır. Ani ölümlerde ise kişinin kesinlikle ölmüş olduğu anlaşılıncaya kadar beklenir.
Cenazenin yıkama usûlü şöyledir: Ölü yıkayan, önce cenazenin üzerindeki giysileri çıkarır ve diz kapakları ile göbeği arasındaki bölgenin üzerini örter. Çünkü bu, ölünün daha iyi yıkanmasını sağlar. Yıkarken bedenine ve özellikle de avret yerine bakmamaya çalışır.
Denilmiştir ki: En güzeli onu hafif ve geniş bir gömlek içinde yıkamaktır. Gömlek darsa tirizlerinin başını yırtar. Sonra kolay oluyorsa eklem yerlerini yumuşatır. Kolay olmuyorsa öylece bırakır. Çünkü biraz zorlaması durumunda bazı organları kırılabilir. Hz. Peygamber (s.a.v.) şöyle buyurmuştur:
“Ölünün kemiğini kırmak dirinin kemiklerini kırmaktan farksızdır. ”
Sonra oturma pozisyonuna yaklaşıncaya kadar belinden tutup yukarı kaldırır. Sonra karnını yumuşakça sıvazlar. Sonra ölünün avret yerlerine eliyle doğrudan temas etmemek için eline bir bez parçası alarak vücudundan çıkan pislikleri siler. Bez parçası sert olduğu için pisliği gidermekte daha etkilidir. Bedeninin diğer yerlerine de eliyle temas etmemesi müstehabdır. Sonra eline su döker ve bez parçasını atarak temiz olan başka bir bez alır. Üç kez böyle yapar. Sonra bez parçasını atarak elini yıkar ve ölüye namaz abdesti gibi şöyle abdest aldırır: Önce niyet eder, ardından besmele çeker. Parmaklarını ıslatarak dudaklarının içini temizler ve dişlerini siler. Burnunu da aynı şekilde temizler. Sonra su burnuna ve ağzına kaçmayacak şekilde ağzına ve burnuna su verir. Sonra da abdestte yıkanan diğer uzuvları yıkar.
Bu işlemi bitirince su ve sidr ile önce başını, sonra da çenesini yıkar. Saçlarını taramaz. Sonra tepeden tırnağa her yerine saf su döker. Önce sağ yanını yıkar, sonra ters çevirip sol yanını yıkar. Sonra bütün yıkamalarda su ve sidr ile bedeninin tamamını yıkar. Bir kiri gidermek veya tırnaklanıl içini temizlemek için herhangi bir madde kullanması gerekirse kullanabilir. Sonra bir pamukla burun ve kulağındaki pislikleri temizler. Sonra yukanda anlattığımız şekilde bir kez daha abdest aldırır. Son olarak su ve kafur ile bir kez daha yıkadıktan sonra havlu ile güzelce kurular.
Ölü en az üç, en çok yedi kez yıkanır. Üç kez yıkanmasına rağmen ölünün bedeni temiz olmazsa yıkama sayısı yediye kadar çıkarılabilir; fakat yıkamayı üç, beş ve yedi gibi tok sayılardan birinde kesmelidir.
Yıkama sona erdikten sonra vücudundan bir şey çıkacak olursa yıkama, yedi defaya kadar yinelebilir. Yine de pislik çıkmaya devam ederse pislik çıkan yerlere pamuk vs. tıkayarak pisliğin çıkmasını engeller.
Hanbelî fıkıh bilginlerinden kimileri ise şöyle demişlerdir: “Herhangi bir şey tıkanmaz; çünkü Ahmed b. Hanbel bunu mekruh görmüştür.”
Bir diğer görüş ise şöyledir: Yıkama işlemi tamamlandıktan sonra ölünün vücudundan bir şey çıkarsa bütün bedenini yeniden yıkaması gerekmez; sadece necaset mahallini yıkayıp namaz abdesti gibi abdest aldırması yeterlidir. Sonrasında ise kefenlenip kabre taşınır.
En güzeli, ilk yıkamanın su ve sidr ile olması, diğer yıkamaların ise boy abdesti gibi saf su ile olmasıdır. Son yıkama kâfur ile birlikte olur. Daha sonra kurulanıp kefenlenir.