Çocukların interneti kullanmalarını bir ihtiyaç halinde olacağıyla ilgili evin içerisinde bir kültür, bir ahlak geliştirilmesi lazım.
• İnternet bir oyun aracı değildir. Bilgi kaynağıdır.
• İnternet arkadaşlarla sohbet etme aracı değildir. Haberleşme gerecidir.
• İnternet sosyalleşmek için kullanılabilecek bir yer değildir.
• Bilgisayar sadece ihtiyaç giderici bir araçtır. İhtiyaç olmadığı halde ihtiyaca dönüşmüş bir davranış olmamalıdır.
Bu kuralların çocuk tarafından anlaşılması sağlanmalıdır. Mesela, susayınca ne yapılır? Su ile susuzluk ihtiyacı giderilir. Bir şey öğrenme ihtiyacı doğduğunda da bilgisayarın başına geçilir ve bilgi edinince kalkılır.
Çocuğa bu alışkanlığın kazandırılması için yapılacak olan sınırlı teknoloji kullanımını sağlamaktır. Flash diskler ile internet kullanıldığı takdirde, evde bilgi ihtiyacını giderecek olan kişi, diski alıp ihtiyacı kadar kullanır ve tekrar yerine bırakır. Böylece evdeki herkes kontrollü ve bilinçli şekilde internet kullanıcısı haline gelir.Şayet rastgele evin içerisine internet alınıp “İstediğimizi yapalım” gibi bir anlayışla internet kullandırılmaya başlanırsa, çocukta bağımlılığın kapısı aralanmış olur.
0 sebeple bir ailenin sloganı “Kullan, işini hallet, çık”olursa, çocuk anne-babasına “Biraz internet oynayabilir miyim?” dediğinde, anne-baba “Oğlum/kızım, o oyun değil ki” diyebilir. “İnternet ihtiyacım var kullanayım mı?” dediğinde anne-baba, çocuğa “Ne için kullanacaksın interneti?” diye sormalıdır. Çocuk da “Öğretmenim ödev verdi” dediğinde, “Hangi konuda ödevverdi?” denilerek, ödev konusu öğrenilip “Tamam oğlum kullan, ödevini yap ve çık” denilmelidir.