– Mal sahibinin zekât almaya durumu elverişli bir kimsede alacağı olsa, zekâtı ile alacağını takas edemez.Ancak borcu kadar miktarı zekât olarak bizzat verir. Borçlu kimse bundan sonra alacaklıya (aldığı zekât ile) borcunu öder. Bu Malikî dışındaki mezheplere göredir. Malikî’de ise (alma verme olmadan) zekât ile borcun takası caizdir.
– Altın ve gümüşten kalıba dökülmüş takı olarak kullanılabilen veya emaneten birilerine verilebilen süs eşyalarında Malikî ve Hanbelî mezheplerinde zekât yoktur. Şafiî’nin bu hususta iki kavli olup bunların en sahibine göre de ziynet eşyasında zekât yoktur.
– Bir kimsenin kadınlara kiralık olarak vermek üzere elinde bulundurduğu altını olsa Şafiî mezhebinde tercih edilen kavle göre zekât gerekmez. Malikî mezhebinde meşhur olan da budur. Ancak bazı Malikî alimleri bunda zekât gerektiğini söylemişlerdir.
Şafiî alimlerinden Zebidî zinet eşyasını başkasına kiraya vermek için bulundurmak caiz değildir.
Tavanı altın ve gümüşle kaplamak haramdır. Hanefî mezhebinde bazı alimlerce bu caiz görülmüştür. Altın ve gümüşten kapkacak edinmek ise icma (ittifak)la haramdır. (Şayet bulundurulursa) bunlarda zekât gereklidir.