Tebliğci kişi, eğer gücü yetiyorsa bu işini, karşısındakini kırmamak için kimsenin görmediği bir yerde yapmalıdır. Böyle yaptığı takdirde karşısındakine yaptığı uyarı ve nasihat etkili ve faydalı olur.
Nitekim Ebü’d-Derdâ (radıyallâhu ‘anh) şöyle demiştir: “Din kardeşini açıktan herkesin görebileceği bir yerde uyarmaya kalkarsan, onu rencide edebilirsin. Fakat bunu, gizli bir yerde yaparsan, hem yaptığın öğüt ve nasihat etkili olur hem de onu rencide etmemiş olursun. Şayet ona tenhada yaptığın öğüt ler etkili olmazsa, bu sefer onu insanların içinde uyarır ve diğer iyilik sahibi kişilerden, onu günahlarından vazgeçirme yolunda yardımlarını talep edebi lirsin. Çünkü bunu yapmazsan, kötülük sahibi kişiler toplumu büsbütün sa rar ve azap toplumun hepsine birden gelir.”
Nu’mân b. Beşîr’den senetleriyle ulaşan bir hadis-i şerifte o şöyle anlat mıştır: Resûlullah’tan (sallallâhu ‘aleyhi ve sellem) işittim; şöyle buyurdu:
“Allah’ın hukukunda dalga geçen, o hukuku çiğneyen ve buna riayet eden üç kişinin durumu, birlikte gemiye binen şu üç kişinin durumuna benzer: Bun lardan her biri gemiyi kısımlara ayırarak paylaşmışlardır. Biri en üste, diğeri orta kata, diğeri de en alt kata yerleşmiştir. Onlar bu şekilde yolculuk etmekte iken aralarından biri eline bir keser alır. Bunu gören diğerleri,
– O keserle ne yapacaksın? diye sorarlar. Adam,
– Suyun kendime yakın olmasını istiyorum. Böylelikle ihtiyaçlarımı kolay lıkla giderebilmem için bir delik açıyorum, diye karşılık verir.
Adamın bu cevabına karşılık bir diğeri,
– Onu kendi haline bırakın. Allah onu bizden uzak etsin. Kendi bölmesinde delik açarsa açsın, der.
Allah’ın hukukuna riayet eden adam ise şöyle der:
– Onun gemiyi delmesine müsaade etmeyin! Aksi tekdirde hem kendisini hem de bizi helak eder.
Eğer bu kimseler adama engel olurlarsa, hem kendilerini hem de o adam, kurtarırlar. Yok, engel olmazlarsa hepsi birden helâk olurlar.”