Şuf’a kelimesi; çift yapmak, ilave etmek anlamına gelmektedir.Terim olarak ise; satılmış olan bir taşınmaz malı akarı belli şartlar dahilinde satın alanın veya satanın rızasına bakılmaksızın satış fiyatı üzerinden üçüncü bir şahsın cebren sahip olmasına denir.
Üçüncü şahsın şuf’a hakkına sahip olabilmek için satılmış bulunan taşınmaz mal cebren sahip olması için bazı sebepler vardır. Bu sebepler olmadığı zaman, şuf’a hakkı da söz konusu değildir. Şuf anın sebeplerini sayarken kuvvetli sebepten zayıf sebebe doğru bir sıra izlenecektir:
1. Satılmış olan taşınmaz malın kendisinde ortak olmak.
2. Satılmış olan taşınmaz malın haklarında ortak olmak.
3. Bitişik komşuluk.
Şuf’a hakkının kullanılması için, sebeplerin yanı sıra bazı şartlar daha aranır. Bu şartlardan birisinin eksikliği, şuf’a hakkının kullanılmasına engel teşkil eder. Söz konusu şartlar şunlardır:
1. Satılan taşınmaz malın mülk olması,
2. Satılanın taşınmaz mal olması,
3. Üçüncü şahsa şuf’a hakkını tanıyan kimsenin kendi mülkünün de taşınmaz mal olması,
4. Satılan taşınmaz malın, başkasına mali bir bedel karşılığında intikal etmesi,
5. Üçüncü şahsın, şuf’a hakkını tanıyan kimse üzerindeki mülkiyet hakkının satılan taşınmaz malın satış anından onun cebren sahip olma anma kadar devam etmesi,
6. Satılan taşınmaz malın, eski sahibinin mülkiyetinden hiçbir hakkı tanımayacak şekilde çıkmış olması,
7. Satilmış olan taşınmaz malın, şuf’a hakkına sahip olan kimseye ait olmaması,
8. Üçüncü şahsın, satılan taşınmaz malın başkasına intikaline razı olmaması.