İstiğfar
İbn Mes ud (radıyallahü anh) diyor ki: «Kur’ânı Kerim’de iki âyeti kerime vardır. Bir kimse yoktur ki bu âyetleri okusun da günah işlesin, istiğfar etsin de günahı afv olmasın. Biri, «Kötü işler yapan, yahut kendilerine zulmedenler, Allahü Teâlâ’nın azabım hatırlayıp tevbe edenlerin Allahü Teâlâ günahlarını afveder» (4), diğeri de, «Kötü işler yapan, yahut kendine zulmeden kimse, bundan sonra Allah’tan mağfiret isterse, Allah’ı afvedici ve bağışlayıcı bulur», (5) âyeti kerimesidir».
Allahü Teâlâ, Peygamber Efendimize (sallâllahü aleyhi ve sel lem) buyuruyor: «Rabbini teşbih ve senâ eyle ve mağfiret iste ki, tevbeni kabul eylesin». Bunun için Peygamber Efendimiz (aleyhis selâm) ekseriya «Sübhânekâllahümme ve bihamdik. Allahümmağ firlî. Inneke ente’ttevvâbü’rrahlm», (8) diye duâ ederdi. İstiğfar Peygamber Efendimiz, (sallâllahü aleyhi ve sellem) buyurdu: «Çok istiğfar eden, her üzüntüden kurtulur, her darlıktan halâs bulur. Rızkı, düşünmediği yerden gelir» (7). Ve buyurdu: «Ben günde yetmiş defa istiğfar ve tevbe ediyorum». Peygamber Efendimiz (sallâllahü aleyhi ve sellem) böyle olunca, diğerlerinin tevbe ve istiğfarı hiçbir zaman dilden bırakmayacakları anlaşılır. Ve yine buyurdu: «Bir kimse yatarken üç defa: EstağfiruHahe’lazîm ellezî lâ ilâhe illâ hü ve’lhayyü’lkayyûm derse, günahları denizlerin köpüğü, çöllerin kumu, ağaçların yaprağı ve dünyanın günleri kadar çok olsa da afvolunur» (8). İstiğfar Ve yine buyurdu: «Hiçbir kul yoktur ki, bir günah işlesin ve sonra iyi bir abdest alsın, iki rekât namaz kılsın ve istiğfar etsin de, bu günahı afvolmasm» (9).