İlk defa âdet kanaması gören genç kızın kanaması, kanamanın en sonu olan süreyi geçmesi halinde farklı görüşler vardır.
Ebu Hanife’ye göre hayzın en son süresi kadar hayızlı olur, ki bu süre ona göre on gündür.
İmam Malik’den gelen bu konuda iki rivayet vardır:
Bunların meşhur olanı -ki bu İbnü’l-Kasım’ın rivayetidir- bu durumdaki genç kızın hayzın en çok süresi kadar durup -ki bu süre Malikî mezhebinde on beş gündür- daha sonra müstehaze olmasıdır.
Şafiî ise şöyle diyor:
Durumu temyiz edecek (ayırdedebilecek) vaziyette ise bu konudaki temyizine başvurur.Temyiz edecek durumda değilse iki görüş vardır:
Birisi kanamanın süresi hususunda kadınların âdetine başvurulur -ki bu süre 6 veya 7 gündür-.
Ahmed b. Hanbel’e göre iki rivayet vardır. Harki’nin tercih ettiği ve meşhur olanı kadınlarda âdet olan süre kadar durmasıdır.
Şayet ayırım yapabilecek durumda ise -ki ayırd (temyiz) edecek durumda olmak hayız kanı ile istihaze kanını birbirinden ayırabilmektir. Bu iki kan renk, koku ve kıvam bakımından biribirinden ayrılır.
Hayız kanı siyahımsı ve koyu olur. İstihaze kanı ise kırmızı, koyu olmayan ve kokusuz bir kandır.
Durumu yukarıda anlatılan durumda olan bir genç kız, hayız kanının özelliklerine ve gelme belirtilerine göre hareket eder. Hayız kanı özellikleri başlayınca namazı bırakır. Bu özellikler sona erince yıkanır ve kendisi ile cinsel ilişki helal olur. Bu İmam Malik ve Şafiî’ye göredir. Ebu Hanife ise bu durumda olan kadının gün sayısınca hareket etmesi gerektiğini söylemiştir.