Ümmü Seleme (radıyallâhu anhâ)’dan rivâyet edilmiştir:
“Rasulullah (sallallâhu aleyhi ve sellem), kapısının önünde davacı gürültüsü işitip onların yanlarına çıktı. (Onlara:)
– ‘Ben ancak bir insanım! Bana gerçekten davacılar geliyor. Ama bazıları(nız hakkı savunurken delilini ifade etme hususunda) bazıların(ız)dan daha güçlü olabilir. Ben de (bu şartlar içerisinde) onu daha doğru zannederek onun lehine hüküm vermiş olabilirim. Şimdi (her) kime, bir Müslüman (kardeşinin hakkı olan (bir şeyin verilmesine) hükmetmişsem bu ancak (o kimse için) ateşten bir parçadır. (Artık bu şartlar içerisinde) o hükmü (dilerse) alsın yada almasın’ buyurdu.”
Ümmü Seleme (radıyallâhu anhâ)’dan rivâyet edildiğine göre Rasulullah (sallallâhu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmaktadır:
“’Ben ancak bir insanım! Sizler bana davalarınızı getiriyorsunuz. Bazınız (haksızken) delilini daha düzgün ifade edebilir, ben de ondan işittiğim bu düzgün ifadelere göre (onu doğru sanarak) o kimsenin lehine hüküm verebilirim. Buna göre kimin lehine kardeşinin hakkından bir şey alıp hükmettimse sakın bu hakkı üzerine almasın. Ben (zahire göre verdiğim) bu hükümle ona ancak ateşten bir parça kesiyor olurum.”
Abdullah ibn Abbâs (radıyallâhu anhj’dan rivâyet edildiğine göre Rasulullah (sallallâhu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmaktadır:
“Düşmanlığı devam ettirmek suretiyle hayatı sürdürmek, sana günah olarak yeter.”
. Hz. Âişe (radıyallâhu anhâ)’dan rivâyet edildiğine göre Rasulullah (sallallâhu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmaktadır:
“Allah’ın en sevmediği kimseler, şiddetli düşmanlık yapanlardır.”
(Burada sözkonusu şiddetli düşmanlıktan maksat; haksız yere bir batılı ispat veya hakkı yok etmek hususundaki davadır.)
Konuyla ilgili bir rivâyette ise şu ifade yer almaktadır:
“Kim bile bile haksız bir davayı savunursa bu davadan vazgeçinceye kadar Allah’ın gazabına uğramaya devam eder.”