Çocuklarınıza Şefkatle Davranın

   Çocuğun, dünyaya geldikten sonra ilk eğitimcisi annesidir. Anne şefkati, çocuğu hem besler, hem kucaklar ve kuşatır, hem tehlikelerden korur, hem eğitir. Çocuk yaratıldığı fıtrat üzerinde büyümeyi annesinin şefkati ile öğrenir. Evde sıcak, hoş, şefkat dolu bir ortam oluşturmalıyız. Çocuk kendisine soğuk, sert, kaba ve kırıcı davranan büyüklerinin kendisini sevmediğini zannedip bunalıma girer. Bu sebeple onlara şefkatli, güler yüzlü davranmalıyız.
Aile, sevgi üzerine kurulur. Sevgi olmadan, mutluluk olmaz. Peygamberimiz, aile bireyleriyle kavga etmemiş veya onlarla tartışmamıştır Çünkü o, aile bireylerini sever ve onlara değer verirdi O, çok iyi bir aile reisi, şefkatli ve hoşgörülü bir babaydı.
Çocuklarımıza sevgi ve şefkat göstermek, sevip öpmek sünnettir. Rasûlullah (s.a.s.), evine gelen küçük çocukları sevip başlarını okşar, evin içinde oynamalarına da izin verirdi. Enes b. Mâlik anlatır: Rasûlullah, çocuklara karşı da insanların en şefkatlisiydi. Oğlu İbrahim’in süt annesi, Medine’nin bir kenarında otururdu. Kadının kocası demirci idi. Rasûlullah’la bu eve sık sık giderdik. Varınca demircinin dumanla dolmuş evine girer, çocuğu kucaklar, öper ve bir müddet sonra dönerdi. Bir torunu ve kendi oğlu İbrahim ölünce de ağlamış, “Şefkatimden ağlıyorum. Allah ancak mer-hametli olana rahmet eder” buyurmuştur. Bir defasında Peygamber (s.a.s.), torunları olan Hz. Haşan ve Hüseyin’i kucağına almış, onları sevip okşuyordu. Bir bedevi, ziyaretine geldi. Peygamberin, torunlarını sevdiğini görünce şaşırdı. Kendi halini düşündü ve şöyle dedi:
“On tane çocuğum var. Hiçbirini kucağıma alıp okşamadım.”
Peygamber (s.a.s.), adama acıyarak baktı ve şöyle dedi:
“Allah, senin yüreğinden şefkat ve merhameti almışsa ben ne yapayım?’’
Çocuklara şefkat ve merhametle yaklaşmalı, onlardan sevgi ve merhametimizi hiç esirgememeliyiz. En güzel eğitim metodu, hiç şüphesiz Pey- gamber’imizin (s.a.s.) uyguladığı şefkat ve sevgi metodudur.
Çocuk eğitiminde şefkatin inkâr edilemeyecek bir ağırlığı vardır. Ancak, fazla şefkat gösterilen kişiler, bir süre sonra kendi yapmaları gereken işleıl de başkalarının yapmasını ister hale gelir, tembelleşir. Aşırı şefkat, kişinin bağımlı olmasına yol açtığı gibi onu şımarık da yapar.
Şefkat kavramının içinde hem sevgi, hem de koruma duygusu vardır. Çocuk, ailesi tarafından korunduğu ve sevildiği hissine sahip olmalıdır. Bu, çocuğun ruh gelişimi için çok önemlidir. Şefkat noksanlığı, ruhî uyumsuzlukların kaynağıdır. Ölçülü bir şefkat duygusu, çocuğun sağlıklı ruhî gelişim göstermesinin en önemli yoludur.