Âyetel’kürsî

Allâhü lâ ilâhe illâ hüuel’HayyürKayyûm, lâ te’huzühû sinetüu velâ neum, lehû mâfissemâvâti ve mâ fıl’ard. Men zellezî yeşfeu indehû illâ bi’iznih, ya’lemü mâ beyne eydîhim vemâ halfehüm, velâ yühîtûne bi’şey’im min ılmihî illâ bimâ şâe vesia kürsiyyühüssemâvâti vel’ard. Velâ yeûdühû hıfzuhümâ ve hüveylaliyyüllaziym.
Ma’nâsı: “Allâh o Allâh’dır ki, kendisinden başka hiç bir ilâh (Tanrı) yoktur (O’ndan başka ibadete müstehak mabut yoktur). O ezeli ve ebedi hayat ile bizâtihi (kendiliğinden) diridir (hâkidir). Zat ve kemâl sıfatlarıyla yaratıkların (mahlûkatm) bütün işlerinde hâkim ve kâimdir, her şev onunla kâimdir.
O’nu ne bir dalgınlık, ne de bir uyku tutmaz. Göklerde ve yerde ne varsa hepsi onun. O’nun izni olmadıkça katında kim şefaat edebilir? O, bütün varlıkların (Dünya ve âhirete ait) önlerinde ve arkalarında gizli ve aşikâr her şeyini bilir. Onlar (varlıklar-yaratıklar) ise, Allah’ın dilediği kadarından başka, İlâhi ilminden hiçbir şey kavrayamazlar. O’nun kürsüsü (mülk ve saltanatı) gökleri ve yeri çevrelemiş, kaplamıştır. Gökleri ve yeri korumak, gözetmek ona zorluk ve ağırlık vermez. O, çok yüce, çok büyüktür.”