İbn Useymin (rh.a) hocaefendi bu soruyu şöyle cevaplandırdı: Hasta, iyileşmekten ümid kesilen bir hastalığa yakalanmışsa mali imkanları varsa birini yerine vekaleten göndermesi farz olur. Bunun delili Has’am kabilesinden kadının Resûlullah’a sallallâhu aleyhi vesellem “Ya Rasulallah! Allah’ın kulları üzerindeki hac farizası farz kılındığında babam ihtiyardı, binek üzerinde duramıyordu” demesi, Resûlullah’ın sallallâhu aleyhi vesellem bunu onaylamasıdır. Kadının sözünden, babasının binek üzerinde duramayacak kadar hasta olmasına rağmen haccın ona farz olduğu anlaşılmaktadır. Resûlullah sallallâhu aleyhi vesellem bunu onaylamış, “Babana hac farz değil ki” dememiştir. Onun için diyoruz ki: mali yönden haccetmeye gücü yeten kimse şifa bulmaktan ümid kestiği bir hastalığa yakalanmışsa yerine hac ve umre yapacak birini göndermesi farzdır.
Şifa bulma ümidi var ise iyileşene kadar bekler ve iyileşince hacceder. Haccetmeye gücü varsa ama bunda zorlanacaksa; eğer tahammül edemeyeceği bir zorluk ve meşakkate maruz kalacaksa bu tamamen aciz hükmündedir. Meşakkat tahammül edilebilir derecedeyse, ama memleketi onun için daha rahatsa bu, haccın ona farz olmasını engellemez.