– Mezhep imamları mükellef olup kendisine namaz farz olan kimselerden birisinin, namazın farz olduğunu inkar ederek terki halinde o kimsenin dinden çıktığı ve bu durumda öldürülmesi gerektiği görüşünde birleşmiş (icma etmişlerdir.
Ancak namazı bırakmak tembellik veya onu hafife almak gibi bir sebeple olmuş ise, verilecek hükümde mezhep imamları ihtilaf etmişlerdir:
İmam Malik ve Şafiî’ye göre bu durumda olan kimse öldürülür. Ancak sahih olan o kimsenin dinden çıktığı için değil, kendisine ceza verilmesi itibarıyla öldürülmesi gerekir. Bu ölüm cezası, kılıçla yerine getirilir. Ölümünden sonra yıkanmak, namaz, defin, miras bırakmak gibi müslümanlara uygulanan hükümler ona da uygulanır.
İmam Şafiî’nin mezhebinde sahih olan görüşe göre namazı, zaruri olan vaktinden (en son, vaktin namazının kılınabileceği vakitten) çıkarmış olmak şartıyla terk edilen namaz bir namaz da olsa ölüm cezası uygulanır. Öldürülmeden önce tevbe etmesi teklif edilir. Tevbe ederse, ne ala, tevbe etmezse öldürülür.
İmam-ı Azam’a göre farz olduğunu inkar etmemek şartıyla namazı kılmayan kimse, namaz kılıncaya kadar hapis cezası ile cezalandırılır.
Bu hususta Ahmed b. Hanbel’den iki rivayet vardır:
a – Bu durumda olan kimse -sadece bir namaz geçirmiş olsa dahi- kılıçla öldürülür. Hanbelî mezhebinin alimlerinin çoğu bunu Ahmed b. Hanbel’in görüşü olarak nakletmiş ve bunu tercih etmişlerdir.
b – Mezhebin cumhuruna (çoğunluğuna göre) tercih edilen rivayet ise bu durumdaki kimsenin İslamdan dönen (mürted) kimse gibi küfrü sebebiyle öldürülmesi şeklindedir. Buna göre bu kimseye dinden dönen kimse ile ilgili hükümler uygulanır; namazı kılınmaz, malı varislerine kalmaz, hâzineye ganimet olarak geçer.