“Sakın Ona Yaklaşma Ey Muhammed!”

Bir başka olay…
Yine Peygamberliği öncesi dönemdi.
Mekke halkının Buvâne denilen yerde büyük bir putu
vardı. Senenin belli günlerinde burasını bir bayram yerine çevirirlerdi. Bazı yıl tam gün, bazı yıl da yarım günlerini bu putun huzurunda geçirir, kendilerine göre ibadet eder ve dileklerde bulunurlardı.
Yine böyle bir gündü. Yanında kaldığı amcası Ebu Talib, O’nu da götürmek istedi. Ancak, Peygamber Efendimiz gelemeyeceğini söylediyse de, araya halaları da girince, büyüklerine saygıda kusur etmemek için istemeden de olsa kabul etti. Toplantı yerine henüz gitmişlerdi ki, Peygamber Efendimizin birden ortadan kaybolduğunu gördüler. Belli ki ruhu bu çirkin atmosferden sıkılmıştı. Arayıp bulduklarında telaş ve heyecan içindeydi.
– Başına bir şey mi geldi? Nedir bu telaş ve korkun, diye sorunca da, artık herkesin bir şeyleri bilmeleri gerektiğini düşündü ve anlattı:
– Putlarınızın yanına her yaklaştığımda, karşıma beyaz elbiseli uzun bir adam çıkıyor ve; “Sakın ona yaklaşma!” diye sesleniyor.
Bu olaydan sonra da artık ne amcası ve ne de bir başkası, bu konuda O’na (sav) ne teklifte bulunacaklardı, ne de ısrarcı olacaklardı.