Peygamberimizin Evlenmesi

   Hz. Muhammed (sav) 25 yaşına geldiğinde kendisine Hz. Hatice (r.anh) ile evlenmesi teklif edildi. Ticarî ortaklığı esnasında Hz. Hatice (r.anh)’nin güzel ahlâkı ve dürüstlüğüne yakından şahit olan Peygamberimiz (sav) onunla evlenmeyi kabul etti. Hz. Hatice (r.anh) bu esnada 40 yaşında dul bir kadındı.
Hz. Hatice (r.anh)’yle mutlu bir aile hayatı yaşadı. Birbirlerine her zaman destek oldular. Hz. Muhammed (sav)’in peygamberliğine ilk inanan kişi de Hz. Hatice (r.anh) oldu. Peygamberimizin bu evlilikten -dördü kız, ikisi erkek- altı çocuğu dünyaya geldi. Çocuklarının isimleri şöyleydi:
Kasım, Abdullah (kendisine Tayyib ve Talıir denilmişti), Zeynep, Rukiye, Ümmü Gülsüm ve Fatıma, İlk çocuğu Kasım olduğu için kendisine Ebu’l-Kasım künyesi verildi.
Kasım ile Abdullah peygamberlik gelmeden önce küçük yaşta öldüler. Kızları büyüyüp evlendiler. Yalnız, Zeynep, Rukiye ve Ümmü Gülsüm genç yaşta, Peygamberimiz (sav)’in sağlığında öldüler. Kızı Fatıma (r.anh), peygamberlik geldiği yıl dünyaya gelmişti. Peygamberimiz (sav)’in nesli FIz. Ali (kvc) ile evlenen Hz. Fatıma (r.anh) ile devam etmiştir.
Peygamberimiz (sav)’in Hz. Hatice (r.anh)’nin vefatından sonra evlendiği Mariye’den İbrahim isminde bir oğlu daha dünyaya geldi. O da küçük yaşta vefat etti.
Peygamber Efendimiz (sav), 50 yaşına kadar Hz. Hatice (r.anh) ile mutlu bir aile hayatı yaşamıştır. 50 yaşına gelince vefakâr eşi Hz. Hatice (r.anh) vefat etti.
Mekkeliler bazı yerleri yıkılan Kabe’yi onarmışlardı. Sıra Hacer-ül Esved denilen taşı yerine koymaya gelmişti. Her kabile bu taşı yerine koyma şerefinin kendisine ait olmasını istiyordu. Büyük tartışmalar çıktı. Kan dökülebilirdi. Sonunda ertesi gün kapıdan ilk giren kimseyi hakem yapmaya karar verdiler. Ertesi gün Kabe’ye ilk giren Hz. Muhammed (sav) oldu. Onu görünce herkes çok sevindi. Çünkü ona güveniyorlardı.
Peygamberimiz (sav) bu sırada 35 yaşındaydı. Hırkasını çıkardı. Taşı hırkanın üzerine koydu. Sonra her kabileden bir kişiye hırkanın bir ucundan tutturdu ve beraberce yukarı kaldırmalarını istedi. Konulacağı yere getirdiklerinde, taşı kendi elleriyle yerine koydu. Onun bu zekice buluşuyla kavga ve kargaşa önlenmiş oldu.
Hz. Muhammed (sav), peygamberliğinden önce de son derece doğru ve güvenilir bir kişiliğe sahipti. Bu nedenle Mekkeliler arasında kendisine, “Muhammed-ül Emin”, yani “Güvenilir Muhammed” sıfatı lâyık görülmüştü.